چکیده
زمانیکه به یک بخش اقتصادی از بعد میزان اثرگذاری آن بر رشد اقتصاد ملی توجه می شود، عمدتا آنچه ملاک سنجش قرار می گیرد کلیدی بودن آن بخش است. بخش کلیدی در اقتصاد دارای پیوندهای پسین و پیشین بیشتری با سایر بخش ها است. از این زاویه، با توجه به اینکه برق هم به مصرف نهایی می رسد و هم در قالب نهاده تولید در تابع تولید سایر بخش ها وارد می شود، نقش کلیدی در رونق و جهش تولید داشته و حائز اهمیت ویژه است.
ساختار تولید برق ایران به گونه ای است که بخش های خصوصی و دولتی هر دو در آن حضور فعال دارند. به استناد آخرین آمار منتشر شده در سال 1398، بخش خصوصی نزدیک به 55 درصد از تولید ویژه برق کشور سهم دارد (آمار تفصیلی صنعت برق ایران، 1398). بنابراین اتخاذ راهکارهایی برای حل مشکلات پیش روی نیروگاه های غیردولتی پیش شرطی برای رونق صنعت برق و بازگشت انگیزه ورود سرمایه به ساخت و توسعه نیروگاه ها است. در دستیابی به راهکارهای مذکور، دسته بندی موانع به گونه ای که مسیر پی گیری آن ها به تفکیک قوانین و اسناد بالادستی (قانون بودجه، قوانین برنامه ششم و هفتم توسعه و سایر قوانین) مشخص شود، مفید و موثر است. برای این منظور در این گزارش با هدف ارائه پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت تولید برق در برنامه هفتم توسعه، ابتدا آسیب شناسی مختصری بر احکام برنامه های پنجم و ششم توسعه در ارتباط با تولید برق و کیفیت اجرای آن ها در عمل صورت می گیرد و سپس پیشنهادهایی برای درج در برنامه هفتم توسعه ذکر می شود.
