دوازدهمین جلسه کمیسیون بازار برق و بورس انرژی روز سه شنبه مورخ 17/10/1398 در پژوهشگاه نیرو تشکیل شد. این جلسه پیرو نشست هماندیشی اعضای سندیکا و به درخواست هیأت مدیره برای بررسی امکان افزایش قیمت در بازار برق تشکیل شد.در ابتدای این جلسه مدلی توسط شرکت پرشیان فولاد ارئه شد. این مدل با این سوال مطرح شد که آیا قیمتهای فعلی با بار فعلی و شرایط سوخت فعلی قیمتهای درستی است یا خیر؟ هدف افزایش قیمت به صورت تدریجی است نه رسیدن به سقف بازار. از تاریخ 07/08/98 تا 07/10/98 با وجود ثابت بودن بار شبکه نیروگاهها برای پذیرفته شدن در بازار قیمتها را هر روزکاهش دادند و این کار منجر به پایین آمدن سطح قیمت شد. میانگین قیمت در این بازه زمانی از 364 ریال به 263 ریال کاهش یافت با وجود اینکه بار پیک افزایش داشته و انرژی روزانه یکسان بوده است. نیروگاههایی که سوخت ندارند حتی اگر قیمت را به صفر هم برسانند نمیتوانند 24 ساعت پذیرفته شوند و ul خواهند شد بنابراین این نیروگاهها نباید قیمتهایشان را پایینتر بیاورند تا پذیرفته شوند. همچنین در حال حاضر قیمتدهی که انجام میشود به صورت روز پیش است که هدفی کوتاه مدت است و بایستی بررسی کرد که آیا میتوان اهداف کوتاه مدت را برای رسیدن به هدفی بلندمدت که افزایش متوسط نرخ بازار است زیر پا گذاشت؟
در این مدل برخی محدودیتها از جمله محدودیتهای شبکه دیده نشده است. زیرا حجم پذیرفته شده و نرخ نیروگاه زمانی که به محدودیت نزدیک میشود به شدت کاهش مییابد. در مقایسه نرخ که ین دو نقطه زمانی صورت میگیرد علاوه بر بار شبکه، عوامل دیگری نیز تاثیر گذار هستند. به عنوان مثال در این بازه زمانی تعمیرات خطوط وجود دارد و یا وضعیت سوخت در تبادلات بین نواحی بسیار تاثیرگذار است. بنابراین تحت برخی شرایط اگر نیروگاه نرخ را کاهش ندهد متحمل ضرر خواهد شد (به خصوص در واحدهای سیکل ترکیبی).
نکته قابل توجه دیگر در این موضوع در نظر گرفتن نیروگاههای دولتی است. در حال حاضر بار شبکه تقریبا به میزان تولید نزدیک است و نیروگاههای دولتی و آبی میتوانند مجموع بار را تأمین کنند. از این رو اگر همه نیروگاهها نیز در قیمت سقف قرار گیرند نیروگاههای دولتی پذیرفته شده و تولید میکنند و نیروگاههای خصوصی نیز قیمت القایی آنها را دریافت میکنند.
موضوع دیگر در این بحث در نظر گرفتن AVC نیروگاه است. نیروگاهها نبایستی زیر AVC خود قیمت دهند و اگر مدیریت نیروگاه اصرار بر ul نشدن داشته باشد این امر امکانپذیر نخواهد بود. از این رو هر نیروگاه بایستی AVC واقعی خود را محاسبه کند و با احتساب درصدی به عنوان سود قیمت را تعیین نماید.
شرکت مادر تخصصی تولید نیروی برق حرارتی نتایج گزارش AVC که با همکاری پژوهشگاه نیرو تهیه شده است را جهت بررسی و ابلاغ به دفتر معاون برق و انرژی وزارت نیرو ارسال نموده است که در هیأت تنظیم بازار برق ایران بررسی شود. در حال حاضر پیگیری گزارش فوقالذکر از هیأت تنظیم بازار برق و یا شرکت مادر تخصصی تولید نیروی برق حرارتی برای ابلاغ و اعلام AVC به شرکت مدیریت شبکه میتواند راه حلی موثر برای افزایش نرخ باشد.
در ادامه مدل دیگری توسط برخی اعضای کمیسیون بازار برق سندیکا ارائه شد که دربردارنده 4 نیروگاه شامل دو نیروگاه سیکل ترکیبی(راندمان این دو نیروگاه کمی باهم متفاوت است)، یک نیروگاه گازی (راندمان 33%) و یک نیروگاه بخار (راندمان 37%) بوده است. برای سادگی ظرفیت همگی250 مگاوات با Pmin 140 مگاواتی فرض شده است. هدف از ارائه این مدل پیشنهاد قیمت کف یا یک بازه برای پیشنهاد قیمت توسط نیروگاهها میباشد. نتایج بهدست آمده در این مدل نشان میدهد که اکثر نیروگاهها متضرر خواهند شد.
در پایان جلسه مقرر شد شرکت پرشیان فولاد مدلی بر اساس Pmin نیروگاه طراحی و در جلسهای دیگر ارائه کند. در این مدل قیدهای بیشتری همچون محدودیت سوخت نیز لحاظ خواهد شد و به این سوال پاسخ داده میشود که آیا میانگین نرخ فروش برق افزایش مییابد؟ آیا تعدادی از نیروگاهها ضرر و برخی سود خواهند کرد؟
این جلسه با حضور آقایان کریم افشار (رئیس کمیسیون)، احمد میرزایی، مرتضی یوسف نژاد، ناصر کرمانشاه، مجید کشاورز، ، بهنام فرد افشاری، علی شاه محمدی، محمدرضا زاهد،علی دشتیانه، سیدصادق نیکوسپهر و سرکار خانم معصومه پاشا (دبیر کمیسیون) در تاریخ 17 دی 1398 برگزار گردید. آقایان محمود حکیمی، مجتبی اتابکی، محسن یزدانی نژاد، آرش جانبی غائبین این جلسه بوده اند.
